مگ گریفین شکارچی جوایز
مگ گریفین شکارچی جوایز
مگ گریفین به بازار پر ازدحام بازی های FPS (بازی هایی که از زاویه دید بازیکن دنبال می شوند) پیوسته است. آیا این امر برای تداوم کافی است؟
مگ گریفین که یکی از اعضای نیروی پلیس طراز اول میان کهکشانی می باشد،
پس از ده سال حبس در مخوف ترین زندان فضایی، آنهم به اتهام جرمی که هرگز
مرتکب نشده، اکنون آزاد گشته و در پی انتقام بر آمده است. گاه، این سوال
در ذهنتان ایجاد می شود که آیا این تیرانداز معمولی با زاویه دید اول شخص
(FPS)، برای عبور از صحنه های مختلف و پیشروی به سوی سلاح های عظیم، به
طرح از پیش تعیین شده ای نیاز دارد؟
شاید تنها در مورد Doom Quake بتوانید از اعمال بدون نقشه یک تیرانداز
چشمپوشی کنید. اما مسئله اینجاست که این موضوع مربوط به قرن گذشته است و
به نظر می رسد که طراحان مگ گریفین Warthog از آن زمان به بعد هیچ بازی
کامپیوتری دیگری نساخته اند.
با وجود تمام این مسائل، نمی توان گفت که طراحی مگ گریفین دارای مشکل
اساسی است، بلکه به عنوان یک بازی چند ساعته FPS با کلی فرار و شلیک کاملا
سرگرم کننده است.
بقیه تو ادامه هستش....
موضوع اساسی این است که هر کاری که مگ گریفین انجام می دهد، به خوبی اجرا
می شود، اما غالبا از ویژگی هایی برخوردار است که مربوط به 4 سال قبل است.
تدبیری که طراحان مگ گریفین بکار برده اند، ترکیب FPS و نبرد فضایی است.
اغلب مراحل از قبیل: پرواز به پایگاه ، تخریب سلاح های دفاعی و فرود
آمدن و بازگشت به قالب FPS دارای خصوصیات جنگ فضایی هستند و کاملا جالب می
باشند. اما سفینه های فضایی مانند کشتی های به گل نشسته اند و شما اغلب با
دشمنانی با قدرت اندک مواجه هستید.
نبردهای فضایی به عنوان یک تجربه بازی ساده به نظر می رسند و قطعا با
شبیه سازیهای فضایی کاملا ساده نظیر Freelancer نیز قابل مقایسه نمی
باشند. این نکات دور از خرد و نسنجیده به بخش های FPS نیز سرایت می کنند.
مراحل بازی بسیار یکنواخت هستند و سلاح ها کاملا مطابق تصورتان و یا حتی کمی ساده تر می باند و دارای تنوع چندانی هم نیستند.
معمولا گذر از مرحله ای به مرحله دیگر تنها با فشار یک کلید و بدون
هیچ سرگرمی خاصی انجام می گیرد. گاهی طراحی نامناسب و کنترل محدود در
مرحله ای که مجبورید از سکویی بپرید، خود را نمایان می سازند و موجب سخت
شدن کارها می شوند.
در این بازی، مراحل مخفیانه، بازیکن های متعدد و یا حتی کلیدی برای مراقبت های اطراف وجود ندارد.
در مجموع باید گفت: «مگ گریفین، شکارچی جوایز تیرانداز شخص اول دیگری است که با قابلیت های نوین همراه نشده است. »
اما این بازی دارای یک جنبه هوشی پیشرفته است، یعنی تعدد مراحل بازی و
تنوع درگیری ها آن را به سطحی بالاتر از سطح عوام ارتقاء داده است اما به
عنوان یک بازی، تا اندازه ای پیش پا افتاده است که مورد توجه و علاقه
بازیکنان امروزی واقع نمی شود.
مک در تلاش است که همگام با پیشرفت های روز پیش رود
طرح اصلی داستان در میان صحنه ها و هنگام مواجهه با شخصیت های گوناگون
در مسیرهای مختلف بر ما آشکار می شود. گر چه، در واقع طرح داستان چندان هم
پیچیده نیست. البته درک کلی همه رویدادها چندان هم ساده نیست. و در مجموع
اگر شما لحظه ای برای خوردن چیزی از بازی جدا شوید، نکته ای را از دست
نخواهید داد.
جا بجایی بین پرواز فضایی و FPS سریع و بدون وقفه صورت می گیرد. فقط
کافیست سوار سفینه شوید، وارد کابین سفینه شده و کنترل را در دست گرفته و
به دور دست بروید. و سپس به محل از پیش تعیین شده بعدی پرواز می کنید. و
این نهایت کاری است که می توانید انجام دهید، در حالیکه طراح آن می توانست
این جنبه از بازی را قوی تر طراحی کند.
جنگ افزار فضایی Tap Spinal: یک تفنگ ساچمه ای چهار لول است اغلب تفنگ
های ساچمه ای دو لول دارند؟ دقیقا و این بدان معناست که آن بهترست؟ خوب،
آن تفنگ دو لوله بیشتر از انواع دیگر دارد؟
اینطور نیست؟ مگ گریفین در آینده ای بی قانون ساکن است، فقط خودش و
پلیس محلی و عوامل اجرائی برای حفظ صلح میان گروه های مختلف انسان ها و
نیز بیگانه های فضایی، و این بیگانه های فضایی به دو گروه تقسیم می شوند:
موجودات قوی اما نادان و موجودات کوچک اما زیرک.
